kąt prosty

См. также в других словарях:

• kąt prosty — {{/stl 13}}{{stl 8}}mat. {{/stl 8}}{{stl 7}} kąt mający 90°, pomiędzy prostostopadłymi do siebie ramionami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rysować, wyznaczać kąt prosty. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prosty — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, prości, prostytszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niemający bocznych wygięć, ułożony wzdłuż nieskręcającej w żadną stronę linii; niezakrzywiony, niezagięty, niewypaczony,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prosty — prości, prostytszy 1. «nie odchylający się w żadną stronę, nie skręcający w bok; równy, nie wykrzywiony, niekręty, nie wygięty, nie zgięty» Proste brwi, włosy. Prosty słup. Prosta spódnica. ∆ anat. Kiszka prosta → odbytnica ∆ mat. Graniastosłup… …   Słownik języka polskiego

• kąt — m IV, D. a, Ms. kącie; lm M. y 1. «część płaszczyzny ograniczona przez dwie półproste wychodzące z jednego punktu» ∆ Kąt prosty «kąt, którego ramiona są prostopadłe do siebie, mający 90°» ∆ fiz. Kąt graniczny «kąt padania, przy którym kąt… …   Słownik języka polskiego

• kątownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rodzaj wyrobu hutniczego, długiego i prostego, mającego w przekroju zwykle kąt prosty pomiędzy dwoma bokami, najczęściej stalowego lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• narożnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce, gdzie zbiegają się dwa boki płaskiego przedmiotu, narysowanej figury itp. lub dwie ściany czegoś (kąt między dwiema stykającymi się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dopełnić — dk VIa, dopełnićnię, dopełnićnisz, dopełnićnij (dopełnićpełń), dopełnićnił, dopełnićniony dopełniać ndk I, dopełnićam, dopełnićasz, dopełnićają, dopełnićaj, dopełnićał, dopełnićany 1. «dodać, dolać, dołożyć, dosypać do pełna» Dopełnić zawartość… …   Słownik języka polskiego

• kwadratura — ż IV, CMs. kwadraturaurze; lm D. kwadraturaur 1. astr. «położenie planety, w którym linia prosta łącząca ją z Ziemią tworzy kąt prosty z linią prostą łączącą Ziemię ze Słońcem» 2. mat. «obliczenie powierzchni danej figury płaskiej w jednostkach… …   Słownik języka polskiego

• ortogonalny — «prostopadły, tworzący kąt prosty» Ortogonalne wektory. ‹łac. z gr.› …   Słownik języka polskiego

• prostopadły — «tworzący z daną prostą albo płaszczyzną kąt prosty (liniowy lub dwuścienny)» Ulice prostopadłe do siebie. Ściany domu prostopadłe do podłogi. ∆ mat. Prosta prostopadła do płaszczyzny «prosta prostopadła do każdej prostej leżącej na tej… …   Słownik języka polskiego

• skoczek — m III, DB. skoczekczka, N. skoczekczkiem 1. lm M. skoczekczkowie, DB. skoczekczków «ten, kto skacze, uprawia skoki, sportowiec specjalizujący się w skokach, np. w dal, wzwyż, na nartach, ze spadochronem; dawniej także: akrobata» Skoczek… …   Słownik języka polskiego